Geboren

Ik ben geboren op het platteland van Noord Groningen, maar mijn familie wortelde van oorsprong in West Nederland. Als kind sprong ik over slootjes, liep ik tussen de koeien en bedacht tal van avonturen met mijn vrienden en vriendinnetjes. De middelbare school (vwo) deed ik in de stad Groningen op het H.N. Werkmancollege, hier was volop ruimte om naast het leren bezig te zijn met zang, toneel, dans, tekenen en het opzetten van evenementen. In deze tijd zat ik ook in het bestuur van de Jeugdsoos The Young Ones in Westeremden, samen met andere leeftijdsgenoten bedacht ik activiteiten voor de jongeren in het dorp, had ik gesprekken met de gemeente over subsidies en jeugdbeleid.

Nijmegen en Engeland

Na de middelbare school vertrok ik naar Nijmegen om aan de Hogeschool Arnhem Nijmegen Sociaal Pedagogische hulpverlening (SPH) te studeren. Hier was het de uitdaging creatieve ludisch vakken in te zetten tijdens de begeleiding en ondersteuning van mensen die hulp nodig hadden. Ik koos drama als hoofdvak. In het derde jaar liep ik stage bij Women's Aid Berkshire, in het Verenigd Koninkrijk. Ik werkte in de Blijf van mijn Lijf-huizen aldaar met de vrouwen die vluchtten voor huiselijk geweld. Samen met hen ontwikkelde ik een programma waarmee ze weer konden werken aan een zingevende toekomst zonder geweld. Door het verblijf in Engeland heb ik veel geleerd over mezelf, maar vooral ook over de Nederlandse cultuur en samenleving. Ook kwam toen het besef dat we heel veel zaken voor 'waar en vast' aannemen en ermee doorgaan, terwijl er ook een verlangen is om het anders te doen.

Internationaal

Na mijn SPH-diploma had ik nog een ongetemde honger naar theorie, daarom heb ik de Master Comparitive European Social Studies gedaan: een samenwerking tussen de North London University en de Hogeschool Maastricht. Vergelijkend sociaal onderzoek tussen landen; welke essentiële ingrediënten zijn bepalend en beïnvloedbaar om verder welzijn van burgers te realiseren? De master gaf mij een prachtige kans om dagelijks te leren van andere culturen: we deelden een half jaar lang een woonafdeling met 20 EU-nationaliteiten. Het besef dat interculturele communicatie uitdagend en soms ook ingewikkeld is, ervaarden we aan den lijve; interculturele communicatie en nonverbale verwarring. MA CESS was een boeiende leerschool. Ik besefte ook dat ik liever bezig ben met veranderingen in de praktijk brengen, dan met schrijven van beleidsmatige stukken.

Aan het werk

Na mijn studies ben ik begonnen als hulpverlener bij het Blijf van mijn Lijf-huis in Nijmegen, later Hera Vrouwenopvang Gelderland. Later werkte ik er als intaker, woonbegeleider, projectleider Zorgcircuit Seksueel geweld en staffunctionaris Preventief en Beleid. Na al die jaren bezig te zijn met huiselijk geweld, was ik toe aan een andere stap in mijn carriëre.

Bij NIM Maatschappelijk werk kon ik aan de slag als Projectleider Begeleide Omgang, een project dat d.m.v. de inzet van vrijwilligers kinderen van gescheiden ouders ondersteunt bij het opbouwen van contact met hun niet-verzorgende ouder.

Door die werkzaamheden heb ik de opleiding tot Allround Mediator bij The Lime Tree gedaan. Mijn rugak werd uitgebreid met bagage over conflict-deëscalerende maatregelen. Samen met collega's van NIM, de omgangsbemiddelaars, kinderrechters, raad voor de KInderbescherming en Bureau Jeugdzorg schreef ik beleid over scheiding en omgang en wat er per gemeente beschikbaar zou moeten zijn. NIM had een uitgebreid pallet aan ondersteuningsvormen ontwikkeld: groepen voor kinderen van gescheiden ouders, grooepen voor gescheiden ouders, handreiking gescheiden ouders, omgangsbemiddeling, moedergroep, individuele begeleiding etc.

Verder werk

Inmiddels was ik naast projectcoördinator ook teamleider van alle vrijwilligersprojecten bij NIM geworden (Buddyzorg, Vitalis, Mate for You, Buurtbemiddeling). Een paar jaar later, reorganiseerde NIM en verdween de rol van teamleider.

Ik werd gevraagd manager te worden van al het maatschappelijk werk in de gemeente Nijmegen, dus van álle wijken en alle scholen. Een geweldige job waar ik met de maatschappelijk werkers actief heb toegewerkt naar zelfsturing, zingeving, met partners in het veld tal van intergrale vormen van ondersteuning en beleid ontwikkeld. Een gave maar demanding job. En in 2013 merkte ik dat ik toe was aan iets anders: het was echter zo druk dat ik niet eens kon bedenken wat, maar wel wist dat ik echt gehoor moest geven om ruimte te creëeren voor andere zaken. Begin 2014 ben ik bij NIM uit dienst gegaan om daarna een start te maken met De Aanblazer.